1.บอกข้อดี และข้อเสียของการเลี้ยงปลานิลในกระชัง

ตอบ   การเลี้ยงปลาในกระชังเป็นรูปแบบการเลี้ยงที่ให้ผลผลิตสูง ก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดในเชิงเศรษฐศาสตร์ และการใช้ประโยชน์จากแหล่งน้ำทั่วไป อีกทั้งยังช่วยให้ผู้ที่ไม่มีที่ดินทำกินสามารถหันมาเลี้ยงปลาได้ หากปล่อยปลาในอัตราที่เหมาะสมจะทำให้ปลามีอัตราการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นสามารถช่วยลดระยะเวลาการเลี้ยงให้สั้นลงได้ นอกจากนี้ยังสะดวกในการดูแลจัดการการเคลื่อนย้าย รวมทั้งการเก็บเกี่ยวผลผลิตและมีการลงทุนต่ำกว่ารูปแบบการเลี้ยงอื่นๆ ในขณะที่ผลตอบแทนต่อพื้นที่สูง อย่างไรก็ตาม การเลี้ยงปลานิลในกระชังอาจจะมีข้อเสียอยู่บ้าง เช่น ปัญหาโรคพยาธิที่มากับน้ำซึ่งไม่สามารถควบคุมได้ นอกจากนั้นยังอาจก่อให้เกิดปัญหาเรื่องสภาพแวดล้อมหากไม่มีการคำนึงถึงปริมาณและที่ตั้งของกระชัง ตลอดจนความเหมาะสมของลำน้ำ ดังนั้นการเลี้ยงยังขึ้นอยู่กับอาหารสำเร็จรูปเพียงอย่างเดียวทำให้สิ้นเปลืองในการลงทุน

2.การแก้ปัญหาน้ำท่วมซ้ำซากในพื้นที่ประมง

 สภาพที่มีน้ำนองขึ้นมาบนผิวดินเป็นเวลานาน ก่อให้เกิดความยากลำบากในการสัญจร การอยู่อาศัย หรือ ทำให้พื้นที่ไม่สามารถใช้งานได้ตามปกติเมื่อเกิดน้ำท่วมขังขื้นในพื้นที่ก็แสดงว่าน้ำฝนไม่สามารถระบายออกจากพื้นที่ได้ทันท่วงที เราสามารถป้องกันการเกิดปัญหานี้ได้โดยการออกแบบสภาพทางกายภาพ 
ให้เอื้ออำนวยต่อการระบายน้ำดีออกจากพื้นที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในการแก้ปัญหาดังกล่าว ทางภูมิสถาปัตยกรรมจะประเด็นหลักอยู่ 2 ประการคือ การวางระบบระบายน้ำผิวดิน และการขุดบ่อพักน้ำ
       1. การวางระบบระบายน้ำผิวดิน
พื้นผิว (surface) ของที่ว่างภายนอกอาคารมีผลอย่างมากต่อการระบายน้ำฝน ทางภูมิสถาปัตยกรรมจะแบ่งออกเป็น 2 แบบ คือ Hardscape เช่นพวกพื้นที่ทำด้วยคอนกรีต, ถนนและ Softscape เช่นพวกที่ปูหญ้า ลานดิน สำหรับงาน Hardscape นั้น เมื่อน้ำฝนตกกระทบจะไม่สามารถซึมผ่านลงดินได้เลย เพราะฉะนั้นจะต้องมีการคิดคำนวนความลาดเอียงของพื้นเพื่อที่จะให้น้ำไหลไปในทิศทางที่ต้องการ และ จะต้องมีรางระบายน้ำเป็นตัวรวมน้ำจากพื้นผิวอีกที ส่วนสำหรับงาน Softscape นั้นน้ำส่วนหนึ่งจะสามารถซึมลงดินไปได้ เพราะฉะนั้นการดักน้ำจะใช้ทั้งระบบเดียวกับ Hardscape หรือสำหรับสนามกีฬามาตรฐาน ก็สามารถเพิ่มการดักน้ำใต้ดินได้ด้วยเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการระบายน้ำให้รวดเร็วยิ่งขึ้น
       

2. การขุดบ่อพักน้ำ
ในบางกรณีการระบายน้ำลงสู่ลำลางสาธารณะไม่สามารถเป็นไปได้ทันท่วงที การขุดบ่อพักน้ำไว้รองรับน้ำภายในพื้นที่ก่อนที่ปล่อยออกสู่สาธารณะก็จะช่วยไม่ให้น้ำท่วมพื้นที่ได้โครงการหลวงที่มีความเกี่ยวเนื่องกับภูมิสถาปัตยกรรมในข้อนี้ก็มีจำพวกเขื่อน และโครงการที่เห็นอย่างเด่นชัดก็คือ "โครงการแก้มลิง"โครงการแก้มลิงมีขึ้นเพื่อที่จะขจัดปัญหาน้ำท่วมในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล เนื่องจากเป็นที่ๆโดยธรรมชาติแล้วเป็นพื้นที่ลุ่มต่ำน้ำท่วมได้ง่ายอยู่แล้ว และยิ่งปัจจุบันที่การพัฒนาไปเป็นเมืองมีมาก พื้นที่  Hardscapeมีมากขึ้นทำให้น้ำไม่สามารถซึมลงดินได้เลยยิ่งทำให้น้ำท่วมได้ง่ายขึ้นเมื่อฝนตกหนักและน้ำทะเลหนุนนั้นน้ำฝนจะไม่สามารถระบายลงทะเลได้ทำให้น้ำท่วมในหลวงท่านจึงมีพระราชดำริให้ใช้คลองชายทะเลของฝั่งตะวันออกเป็นตัวรับน้ำไว้ก่อนที่จะระบายน้ำลงสู่ทะเลเมื่อระดับน้ำทะเลลดลงหลักการของโครงการแก้มลิงจะคล้ายคลึงกับการขุดบ่อพักน้ำเพื่อแก้ปัญหาน้ำท่วมของทางภูมิสถาปัตยกรรมแต่เป็นงานในระดับภูมิภาคตัวแก้มลิงก็ทำหน้าที่เหมือนบ่อพักน้ำนั่นเอง

3.ท่านจะส่งเสริมการประมงอะไรในพื้นที่บนดอยที่มีน้ำน้อย

ตอบ  หน่วยวิจัยประมงน้ำจืดบนพื้นที่สูงอินทนนท์ โครงการหลวง(โครงการประมง) มีการดำเนินงานด้านวิจัยปรับปรุงพันธุ์สัตว์น้ำ เพื่อส่งเสริมอาชีพให้เกษตรกรชาวไทยภูเขา ดังนี้

ปลาเรนโบว์ เทราต์ (Rainbow trout) เป็นปลาน้ำจืดที่อาศัยอยู่ในลำธารตามธรรมชาติของทวีปอเมริกาเหนือ ปลาเรนโบว์ เทราต์ มีรสชาติดี อีกทั้งยังเป็นปลาที่มีปริมาณกรดไขมันชนิดไม่อิ่มตัว (Omega 3) สูง ซึ่งสารนี้จะสามารถลดปริมาณคลอเรสเทอรอลในเส้นเลือด และประจุอิสระในกระแสโลหิต จึงทำให้ปลาชนิดนี้เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป

ปัจจุบันหน่วยวิจัยประมงน้ำจืดบนพื้นที่สูงอินทนนท์สามารถเพาะเลี้ยงปลาเรนโบว์ เทราต์เพื่อเป็นการลดการนำเข้าจากต่างประเทศได้ปีละ18-20 ตัน ผลผลิตมีจำหน่ายตลอดทั้งปี

กุ้งก้ามแดง (Redclaw crayfish) Crayfish เป็นสัตว์น้ำจืดไม่มีกระดูกสันหลังในตระกูลกุ้ง, ปู (crustaceans) เป็นกุ้งที่มีรสชาติอร่อยคล้ายเนื้อปู พบในเขตหนาว เช่น ในทวีปอเมริกาเหนือ, อเมริกาใต้, ยุโรป, เอเชียตะวันออก, ออสเตรเลีย และนิวกินี

กุ้งก้ามแดง (Redclaw crayfish) ของโครงการหลวงที่ได้ทดลองเลี้ยงที่ดอยอินทนนท์เป็นชนิดขนาดกลาง มีชื่อวิทยาศาสตร์ Cherax quadricarinatus เป็นสายพันธุ์มาจากประเทศออสเตรเลีย

ปัจจุบันหน่วยวิจัยประมงน้ำจืดบนพื้นที่สูงอินทนนท์ส่งเสริมให้เกษตรกรชาวไทยภูเขาเผ่ากะเหรี่ยง (ปกาเก่อญอ) ที่บ้านแม่กลางหลวง ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่ เลี้ยงกุ้งก้ามแดงในนาข้าว ทั้งนี้เพื่อเป็นการรักษาวิถีชีวิตการปลูกข้าวไว้บริโภคในครัวเรือนของชาวเขาไว้ควบคู่กับการส่งเสริมอาชีพ